EYÜP GİRİŞ

EYÜP

GİRİŞ

Eyüp Kitabı büyük felakete uğrayan doğru bir adamın çektiği acılan anlatır. Eyüp bütün çocuklarını, malını mülkünü yitirir, korkunç bir hastalığa ya­kalanır. Kitap, Eyüp ve üç arkadaşının bu felaketlere karşı gösterdikleri tepkiyi karşılıklı üç konuşmayla açıklamaktadır. İnsanlara yaklaşımı tartışılan Tanrı'nın bizzat kendisi sonunda Eyüp'e görünüyor.

Arkadaşları Eyüp'ün çektiği acıyı geleneksel dini kavramlarla açıklıyor. Tanrı'nın her zaman iyiliği ödüllendirip kötülüğü cezalandırdığını varsayıyor Eyüp'ün günah işlediği için bu acıları çektiğini düşünüyorlar. Ama bu düşünce Eyüp'ün durumunu açıklamak için çok yetersiz kalıyor. Eyüp bu acımasız cezayı hak etmemiştir. Çünkü alışılmışın ötesinde iyi ve doğru bir insandır. Kendisi gibi birisinin başına bu denli kötülük gelmesine Tanrı'nın nasıl izin verdiğini anlayamıyor, Tanrı'ya cesurca meydan okuyor. İmanını yitirmiyor, ama Tanrı'nın önünde aklanıp yeniden iyi insan olarak onuruna kavuşmak istiyor.

Tanrı Eyüp'ün sorularına yanıt vermez, ama ilahi güç ve bilgeliğinin şiirselliğiyle imanına karşılık verir. O zaman Eyüp Tanrı'nın yücelik ve bilgeliğini kabul eder, öfkeli ve kaba sözlerden ötürü tövbe eder.

Kitap, sonuç olarak Eyüp'ün eski gönencine nasıl kavuştuğunu, hatta daha da zengin olduğunu anlatır. Tanrı Eyüp'ün çektiği acıların nedenini anlama­yan arkadaşlarını azarlar. Yalnız Eyüp Tanrı'nın üstünlüğünü sezebilmiştir.

Ana Hatlar
1:1-2:13 Öndeyiş
3:1-31:40 Eyüp ve üç arkadaşı
a.3:1-26 Eyüp'ün yakınması
b.4:1-14:22 İlk karşılıklı konuşma
c.15:1-21:34 İkinci karşılıklı konuşma
ç.22:1-27:23 Üçüncü karşılıklı konuşma
d.28:1-28 Bilgeliğe övgü
e.29:1-31:40 Eyüp'ün son söyledikleri
32:1-37:24 Elihu'nun konuşması
38:1-42:6 Tanrı'nın Eyüp'e yanıtı
42:7-17 Sonsöz



1 Uts ülkesinde Eyüp adında bir adam yaşardı. Kusursuz, doğru bir adamdı. Tanrı'dan korkar, kötülükten kaçınırdı.
2 Yedi oğlu, üç kızı vardı.

3 Yedi bin koyuna, üç bin deveye, beş yüz çift öküze, beş yüz çift eşeğe ve pek çok köleye sahipti. Doğudaki insanların en zengini oydu.

4 Oğulları sırayla evlerinde şölen verir, birlikte yiyip içmek için üç kızkardeşlerini de çağırırlardı.

5 Bu şölen dönemi bitince Eyüp onları çağırtıp kutsardı. Sabah erkenden kalkar, "Çocuklarım günah işlemiş, içlerinden Tanrı'ya sövmüş olabilirler" diyerek her biri için yakmalık sunu sunardı. Eyüp hep böyle yapardı.

Eyüp'ün İlk Sınavı

6 Bir gün ilahi varlıklar RAB'bin huzuruna çıkmak için geldiklerinde, Şeytan da onlarla geldi.

7 RAB Şeytan'a, "Nereden geliyorsun?" dedi. Şeytan, "Dünyada gezip dolaşmaktan" diye yanıt verdi.

8 RAB, "Kulum Eyüp'e bakıp da düşündün mü?" dedi, "Çünkü dünyada onun gibisi yoktur. Kusursuz, doğru bir adamdır. Tanrı'dan korkar, kötülükten kaçınır."

9 Şeytan, "Eyüp Tanrı'dan boşuna mı korkuyor?" diye yanıtladı.

10 "Onu, ev halkını, sahip olduğu her şeyi sen çitle çevirip korumadın mı? Elleriyle yaptığı her şeyi bereketli kıldın. Sürüleri bütün ülkeye yayıldı.

11 Ama elini uzatır da sahip olduğu her şeyi yok edersen, yüzüne karşı sövecektir."

12 RAB Şeytan'a, "Peki" dedi, "Sahip olduğu her şeyi senin eline bırakıyorum, yalnız kendisine dokunma." Böylece Şeytan RAB'bin huzurundan ayrıldı.

13 Bir gün Eyüp'ün oğullarıyla kızları ağabeylerinin evinde yemek yiyip şarap içerken

14 bir ulak gelip Eyüp'e şöyle dedi: "Öküzler çift sürüyor, eşekler onların yanında otluyordu.

15 Sabalılar baskın yaptı, hepsini alıp götürdü. Uşakları kılıçtan geçirdiler. Yalnız ben kaçıp kurtuldum sana durumu bildirmek için."

16 O daha sözünü bitirmeden başka bir ulak gelip, "Tanrı ateş yağdırdı" dedi, "Koyunlarla uşakları yakıp küle çevirdi. Yalnızca ben kaçıp kurtuldum durumu sana bildirmek için."

17 O daha sözünü bitirmeden başka bir ulak gelip, "Kildaniler üç bölük halinde develere saldırdı" dedi, "Hepsini alıp götürdüler, uşakları kılıçtan geçirdiler. Yalnızca ben kurtuldum durumu sana bildirmek için."

18 O daha sözünü bitirmeden başka bir ulak gelip, "Oğullarınla kızların ağabeylerinin evinde yemek yiyip şarap içerken

19 ansızın çölden şiddetli bir rüzgar esti" dedi, "Evin dört köşesine çarptı; ev gençlerin üzerine yıkıldı, hepsi öldü. Yalnız ben kurtuldum durumu sana bildirmek için."

20 Bunun üzerine Eyüp kalktı, kaftanını yırtıp saçını sakalını kesti, yere kapanıp tapındı.

21 Dedi ki:

"Bu dünyaya çıplak geldim, çıplak gideceğim.

RAB verdi, RAB aldı,

RAB'bin adına övgüler olsun!"

22 Bütün bu olaylara karşın Eyüp günah işlemedi ve Tanrı'yı suçlamadı.

Eyüp'ün İkinci Sınavı

2 Başka bir gün ilahi varlıklar RAB'bin huzuruna çıkmak için geldiklerinde Şeytan da RAB'bin huzuruna çıkmak için onlarla gelmişti.
2 RAB Şeytan'a, "Nereden geliyorsun?" dedi. Şeytan, "Dünyada gezip dolaşmaktan" diye yanıt verdi.

3 RAB, "Kulum Eyüp'e bakıp da düşündün mü?" dedi, "Çünkü dünyada onun gibisi yoktur. Kusursuz, doğru bir adamdır. Tanrı'dan korkar, kötülükten kaçınır. Onu boş yere yok etmek için beni kışkırttın, ama o doğruluğunu hâlâ sürdürüyor."

4 "Cana can!" diye yanıtladı Şeytan, "İnsan canı için her şeyini verir.

5 Elini uzat da, onun etine, kemiğine dokun, yüzüne karşı sövecektir."

6 RAB, "Peki" dedi, "Onu senin eline bırakıyorum. Yalnız canına dokunma."

7 Böylece Şeytan RAB'bin huzurundan ayrıldı. Eyüp'ün bedeninde tepeden tırnağa kadar kötü çıbanlar çıkardı.

8 Eyüp çıbanlarını kaşımak için bir çömlek parçası aldı. Kül içinde oturuyordu.

9 Karısı, "Hâlâ doğruluğunu sürdürüyor musun?" dedi, "Tanrı'ya söv de öl bari!"

10 Eyüp, "Aptal kadınlar gibi konuşuyorsun" diye karşılık verdi, "Nasıl olur? Tanrı'dan gelen iyiliği kabul edelim de kötülüğü kabul etmeyelim mi?" Bütün bu olaylara karşın Eyüp'ün ağzından günah sayılabilecek bir söz çıkmadı.

Eyüp'ün Üç Arkadaşı

11 Eyüp'ün üç dostu -Temanlı Elifaz, Şuahlı Bildat, Naamalı Sofar- Eyüp'ün başına gelen bunca kötülüğü duyunca kalkıp bir araya geldiler. Acısını paylaşmak, onu avutmak için yanına gitmek üzere anlaştılar.

12 Uzaktan onu tanıyamadılar; yüksek sesle ağlayıp kaftanlarını yırtarak başlarına toprak saçtılar.

13 Yedi gün yedi gece onunla birlikte yere oturdular. Kimse ağzını açmadı, çünkü ne denli acı çektiğini görüyorlardı.

Eyüp Konuşuyor

3 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
3 "Doğduğum gün yok olsun,

'Bir oğlan doğdu' denen gece yok olsun!

4 Karanlığa bürünsün o gün,

Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,

Üzerine ışık doğmasın.

5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,

Bulut çöksün üzerine;

Işığını karanlık söndürsün.

6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi,

Yılın günleri arasında sayılmasın,

Aylardan hiçbirine girmesin.

7 Kısır olsun o gece,

Sevinç sesi duyulmasın içinde.

8 Günleri lanetleyenler,

Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar,

O günü lanetlesin.

9 Akşamının yıldızları kararsın,

Boş yere aydınlığı beklesin,

Tan atışını görmesin.

10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için

Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

11 "Neden doğarken ölmedim,

Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

12 Neden beni dizler,

Emeyim diye memeler karşıladı?

13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,

Uyuyup dinlenmiş olurdum;

14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan

Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

15 Evlerini gümüşle dolduran

Altın sahibi önderlerle birlikte.

16 Neden düşük bir çocuk gibi,

Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

17 Orada kötüler kargaşayı bırakır,

Yorgunlar rahat eder.

18 Tutsaklar huzur içinde yaşar,

Angaryacının sesini duymazlar.

19 Küçük de büyük de oradadır,

Köle efendisinden özgürdür.

20 "Niçin sıkıntı çekenlere ışık,

Acı içindekilere yaşam verilir?

21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,

Onu define arar gibi ararlar;

22 Mezara kavuşunca

Neşeden coşar, sevinç bulurlar.

23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,

Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?

24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,

Su gibi dökülmekte feryadım.

25 Korktuğum,

Çekindiğim başıma geldi.

26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,

Yalnız kargaşa var."

Eyüp

Elifaz

4 Temanlı Elifaz şöyle yanıt verdi:
2 "Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin?

Kim konuşmadan durabilir?

3 Evet, pek çoklarına sen ders verdin,

Zayıf elleri güçlendirdin,

4 Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu,

Titreyen dizleri sen pekiştirdin.

5 Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor,

Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.

6 Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi,

Umudun kusursuz yaşamında değil mi?

7 "Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu,

Nerede doğrular yıkıma uğradı?

8 Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler,

Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.

9 Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor,

Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.

10 Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi,

Dişleri kırıldı genç aslanların.

11 Aslan av bulamadığı için yok oluyor,

Dişi aslanın yavruları dağılıyor.

12 "Bir söz gizlice erişti bana,

Fısıltısı kulağıma ulaştı.

13 Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde,

İnsanları ağır uyku bastığı zaman,

14 Beni dehşet ve titreme aldı,

Bütün kemiklerimi sarstı.

15 Önümden bir ruh geçti,

Tüylerim ürperdi.

16 Durdu, ama ne olduğunu seçemedim.

Bir suret duruyordu gözümün önünde,

Çıt çıkmazken bir ses duydum:

17 'Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi?

Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?

18 Bakın, Tanrı kullarına güvenmez,

Meleklerinde hata bulur da,

19 Çamur evlerde oturanlara,

Mayası toprak olanlara,

Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?

20 Ömürleri sabahtan akşama varmaz,

Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.

21 İçlerindeki çadır ipleri çekilince,

Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.

Eyüp

5 "Haydi çağır, sana yanıt veren çıkacak mı?
Meleklerin hangisine yöneleceksin?

2 Aptalı üzüntü öldürür,

Budalayı kıskançlık bitirir.

3 Ben aptalın kök saldığını görünce,

Hemen yurduna lanet ettim.

4 Çocukları güvenlikten uzak,

Mahkeme kapısında ezilir,

Savunan çıkmaz.

5 Ürününü açlar yer,

Dikenler arasındakini bile toplarlar;

Mallarını susamışlar[i] yutmak ister.

6 Çünkü dert topraktan çıkmaz,

Sıkıntı yerden bitmez.

7 Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi

Sıkıntı çekmek için doğar insan.

8 "Oysa ben Tanrı'ya yönelir,

Davamı O'na bırakırdım.

9 Anlayamadığımız büyük işler,

Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.

10 Yeryüzüne yağmur yağdırır,

Tarlalara sular gönderir.

11 Düşkünleri yükseltir,

Yaslıları esenliğe çıkarır.

12 Kurnazların oyununu bozar,

Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.

13 Bilgeleri kurnazlık yaparken yakalar,

Düzenbazların oyunu son bulur.

14 Gündüz karanlığa toslar,

Öğlen, geceymiş gibi elyordamıyla ararlar.

15 Yoksulu onların kılıç gibi ağzından

Ve güçlünün elinden O kurtarır.

16 Yoksul umutlanır,

Haksızlık ağzını kapar.

17 "İşte, ne mutlu Tanrı'nın eğittiği insana!

Bu yüzden Her Şeye Gücü Yeten'in yola getirişini küçümseme.

18 Çünkü O hem yaralar hem sarar,

O incitir, ama elleri sağaltır.

19 Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır,

Yedinci kez de sana zarar vermez.

20 Kıtlıkta ölümden,

Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.

21 Kamçılayan dillerden uzak kalacak,

Yıkım gelince korkmayacaksın.

22 Yıkıma, açlığa gülüp geçecek,

Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.

23 Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın,

Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.

24 Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek,

Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.

25 Çocuklarının çoğalacağını bileceksin,

Soyun ot gibi bitecek.

26 Zamanında toplanan demetler gibi,

Mezara dinç gireceksin.

27 "İşte araştırdık, doğrudur,

Onun için bunu dinle ve belle."




[i] 5:5. Vulgata ve Süryanice "Susamışlar", İbranice "Tuzak"

yüp

Eyüp

6 Eyüp şöyle yanıt verdi:
2 "Keşke üzüntüm tartılabilse,

Acım teraziye konabilseydi!

3 Denizlerin kumundan ağır gelirdi,

Bu yüzden abuk sabuk konuştum.

4 Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde,

Ruhum onların zehrini içiyor,

Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.

5 Otu olan yaban eşeği anırır mı,

Yemi olan öküz böğürür mü?

6 Tatsız bir şey tuzsuz yenir mi,

Yumurta akında tat bulunur mu?

7 Böyle yiyeceklere dokunmak istemiyorum,

Beni hasta ediyorlar.

8 "Keşke dileğim yerine gelse,

Tanrı özlediğimi bana verse!

9 Kerem edip beni ezse,

Elini çabuk tutup yaşam bağımı kesse!

10 Yine avunur,

Amansız derdime karşın sevinirdim,

Çünkü Kutsal Olan'ın sözlerini yadsımadım.

11 Gücüm nedir ki, bekleyeyim?

Sonum nedir ki, sabredeyim?

12 Taş kadar güçlü müyüm,

Etim tunçtan mı?

13 Çaresiz kalınca

Kendimi kurtaracak gücüm mü olur?

14 "Kederli insana dost sevgisi gerekir,

Her Şeye Gücü Yeten'den korkmaktan vaz geçse bile.

15 Kardeşlerim kuru bir dere gibi beni aldattı;

Hani gürül gürül akan dereler vardır,

16 Eriyen buzlarla taşan,

Kar sularıyla beslenen,

17 Ama kurak mevsimde akmayan,

Sıcakta yataklarında tükenen dereler...

İşte öyle aldattılar beni.

18-19 O dereler için kervanlar yolundan sapar,

Çöle çıkıp yok olurlar.

Tema'nın kervanları su arar,

Saba'dan gelen yolcular umutla bakar.

20 Ama oraya varınca umut bağladıkları için utanır,

Hayal kırıklığına uğrarlar.

21 Artık siz de bir hiç oldunuz,

Dehşete kapılıp korkuyorsunuz.

22-23 'Benim için bir şey verin'

Ya da, 'Rüşvet verip

Beni düşmanın elinden kurtarın,

Acımasızların elinden alın' dedim mi?

24 "Bana öğretin, susayım,

Yanlışımı gösterin.

25 Doğru söz acıdır!

Ama tartışmalarınız neyi kanıtlıyor?

26 Sözlerimi düzeltmek mi istiyorsunuz?

Çaresizin sözlerini boş laf mı sayıyorsunuz?

27 Öksüzün üzerine kur'a çeker,

Arkadaşınızın üzerine pazarlık ederdiniz.

28 "Şimdi lütfedip bana bakın,

Yüzünüze karşı yalan söyleyecek değilim ya.

29 Bırakın artık, haksızlık etmeyin,

Bir daha düşünün, davamda haklıyım.

30 Ağzımdan haksız bir söz çıkıyor mu,

Damağım kötü niyeti ayırt edemiyor mu?

Eyüp

7 "Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu,
Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

2 Gölgeyi özleyen köle,

Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

3 Miras olarak bana boş aylar verildi,

Payıma sıkıntılı geceler düştü.

4 Yatarken, 'Ne zaman kalkacağım' diye düşünüyorum,

Ama gece uzadıkça uzuyor,

Gün doğana dek dönüp duruyorum.

5 Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,

Çatlayan derimden irin akıyor.

6 "Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,

Umutsuz tükenmekte.

7 Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa,

Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

8 Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek,

Senin gözlerin üzerimde olacak,

Ama ben yok olacağım.

9 Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi,

Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

10 Bir daha evine dönmez,

Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

11 "Bu yüzden sessiz kalmayacak,

İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim;

Canımın acısıyla yakınacağım.

12 Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki,

Başıma bekçi koydun?

13 Yatağım beni rahatlatır,

Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

14 Beni düşlerle korkutuyor,

Görümlerle yıldırıyorsun.

15 Öyle ki, boğulmayı,

Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

16 Yaşamımdan tiksiniyor,

Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;

Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

17 "İnsan ne ki, onu büyütesin,

Üzerinde kafa yorasın,

18 Her sabah onu yoklayasın,

Her an onu sınayasın?

19 Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın,

Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

20 Günah işledimse, ne yaptım sana,

Ey insan gözcüsü?

Niçin beni kendine hedef seçtin?

Sana yük mü oldum?

21 Niçin isyanımı bağışlamaz,

Suçumu affetmezsin?

Çünkü yakında toprağa gireceğim,

Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım."

Eyüp

Bildat

8 Şuahlı Bildat şöyle yanıt verdi:
2 "Ne zamana dek böyle konuşacaksın?

Sözlerin sert rüzgar gibi.

3 Tanrı adaleti saptırır mı,

Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

4 Oğulların ona karşı günah işlediyse,

İsyanlarının cezasını vermiştir.

5 Ama sen gayretle Tanrı'yı arar,

Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,

6 Temiz ve doğruysan,

O şimdi bile senin için kolları sıvayıp

Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

7 Başlangıcın küçük olsa da,

Sonun büyük olacak.

8 "Lütfen, önceki kuşaklara sor,

Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

9 Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz,

Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

10 Onlar sana anlatıp öğretmeyecek,

İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

11 "Bataklık olmayan yerde kamış biter mi?

Susuz yerde saz büyür mü?

12 Henüz yeşilken, kesilmeden,

Otlardan önce kururlar.

13 Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir,

Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

14 Onun güvendiği şey kırılır,

Dayandığı ise bir örümcek ağıdır.

15 Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker,

Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

16 Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır,

Dalları bahçenin üzerinden aşar;

17 Kökleri taş yığınına sarılır,

Çakılların arasında yer aranır.

18 Ama yerinden sökülürse,

Yeri, 'Seni hiç görmedim' diyerek onu yadsır.

19 İşte sevinci böyle son bulur,

Yerinde başka bitkiler biter.

20 "Tanrı kusursuz insanı reddetmez,

Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

21 O senin ağzını yine gülüşle,

Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

22 Düşmanlarını utanç kaplayacak,

Kötülerin çadırı yok olacaktır."

Eyüp

Eyüp

9 Eyüp şöyle yanıt verdi:
2 "Biliyorum, gerçekten öyledir,

Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

3 Biri O'nunla tartışmak istese,

Binde bir bile O'na yanıt veremez.

4 O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir,

Kim O'na direndi de ayakta kaldı?

5 O dağları yerinden oynatır da,

Dağlar farkına varmaz,

Öfkeyle altüst eder onları.

6 Dünyayı yerinden oynatır,

Direklerini titretir.

7 Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş,

Yıldızları mühürler.

8 O'dur tek başına gökleri geren,

Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

9 Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i,

Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.

10 Anlayamadığımız büyük işler,

Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.

11 İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem,

Geçip gider, farkına bile varmam.

12 Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir?

Kim O'na, 'Ne yapıyorsun' diyebilir?

13 Tanrı öfkesini dizginlemez,

Rahav'ın[i] yardımcıları bile

O'nun ayağına kapanır.

14 "Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim,

O'nunla tartışmak için söz bulayım?

15 Haklı olsam da O'na yanıt veremez,

Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

16 O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi,

Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

17 O beni kasırgayla eziyor,

Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

18 Soluk almama izin vermiyor,

Ancak beni acıya doyuruyor.

19 Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür!

Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?

20 Suçsuz olsam ağzım beni suçlar,

Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

21 "Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok,

Yaşamımı hor görüyorum.

22 Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki:

'O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.'

23 Kırbaç ansızın ölüm saçınca,

O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

24 Dünya kötülerin eline verilmiş,

Yargıçların gözünü kapayan O'dur.

O değilse, kimdir?

25 "Günlerim koşucudan çabuk,

İyilik görmeden geçmekte.

26 Kamış sandal gibi kayıp gidiyor,

Avının üstüne süzülen kartal gibi.

27 'Acılarımı unutayım,

Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim' desem,

28 Bütün dertlerimden yılarım,

Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

29 Madem suçlanacağım,

Neden boş yere uğraşayım?

30 Sabun otuyla yıkansam,

Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

31 Beni yine pisliğe batırırsın,

Giysilerim bile benden tiksinir.

32 O benim gibi bir insan değil ki,

O'na yanıt vereyim,

Birlikte mahkemeye gideyim.

33 Keşke aramızda bir hakem olsa da,

Elini ikimizin üstüne koysa!

34 Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın,

Dehşeti beni yıldırmasın.

35 O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım,

Ama bu durumda bir şey yapamam.




[i] 9:13. "Rahav": Kenan efsanelerinde geçen kaos ve kötülük güçlerini simgeleyen bir deniz canavarı

yüp

10 "Yaşamımdan usandım,
Özgürce yakınacak,

İçimdeki acıyla konuşacağım.

2 Tanrı'ya: Beni suçlama diyeceğim,

Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

3 Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek,

Kendi ellerinin emeğini reddedip

Kötülerin oyununu onaylamak?

4 Sende insan gözü mü var?

İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

5 Günlerin ölümlü birinin günleri gibi,

Yılların insanın yılları gibi mi ki,

6 Suçumu arıyor,

Günahımı araştırıyorsun?

7 Kötü olmadığımı,

Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

8 "Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı,

Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

9 Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin,

Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

10 Beni süt gibi dökmedin mi,

Peynir gibi katılaştırmadın mı?

11 Bana et ve deri giydirdin,

Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

12 Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin,

İlgin ruhumu korudu.

13 "Ama bunları yüreğinde gizledin,

Biliyorum aklındakini:

14 Günah işleseydim, beni gözlerdin,

Suçumu cezasız bırakmazdın.

15 Suçluysam, vay başıma!

Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum,

Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

16 Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar,

Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

17 Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,

Öfkeni artırırsın.

Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

18 "Niçin doğmama izin verdin?

Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

19 Hiç var olmamış olurdum,

Rahimden mezara taşınırdım.

20 Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?

Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

21 Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,

Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

22 Zifiri karanlık diyarına,

Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,

Aydınlığın karanlığı andırdığı yere."

Eyüp

Sofar

11 Naamalı Sofar şöyle yanıt verdi:
2 "Bunca söz yanıtsız mı kalsın?

Çok konuşan haklı mı sayılsın?

3 Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar?

Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?

4 Tanrı'ya, 'İnancım arıdır' diyorsun,

'Senin gözünde temizim.'

5 Ama keşke Tanrı konuşsa,

Sana karşı ağzını açsa da,

6 Bilgeliğin sırlarını bildirse!

Çünkü bilgelik çok yönlüdür.

Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.

7 "Tanrı'nın derin sırlarını anlayabilir misin?

Her Şeye Gücü Yeten'in sınırlarına ulaşabilir misin?

8 Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin?

Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?

9 Ölçüleri yeryüzünden uzun,

Denizden geniştir.

10 "Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa,

Kim O'na engel olabilir?

11 Çünkü O yalancıları tanır,

Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?

12 Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa,

Aptal da o zaman sağduyulu olur.

13 "O'na yüreğini adar,

Ellerini açarsan,

14 İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır,

Çadırında haksızlığa yer vermezsen,

15 Utanmadan başını kaldırır,

Sağlam ve korkusuz olabilirsin.

16 Sıkıntılarını unutur,

Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.

17 Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur,

Karanlık sabaha döner.

18 Güven duyarsın, çünkü umudun olur,

Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.

19 Uzanırsın, korkutan olmaz,

Birçokları senden lütuf diler.

20 Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek,

Kaçacak yer bulamayacaklar,

Tek umutları son soluklarını vermek olacak."

Eyüp

Eyüp

12 Eyüp şöyle yanıt verdi:
2 "Kendinizi birşey sandığınız belli,

Ama bilgelik de sizinle birlikte ölecek!

3 Sizin kadar benim de aklım var,

Sizden aşağı kalmam.

Kim bilmez bunları?

4 "Gülünç oldum dostlarıma,

Ben ki, Tanrı'ya yakarırdım, yanıt verirdi bana.

Doğru ve kusursuz adam gülünç oldu.

5 Kaygısızlar felaketi küçümser,

Ayağı kayanı umursamaz.

6 Soyguncuların çadırlarında rahatlık var,

Tanrı'yı gazaba getirenler güvenlik içinde,

Tanrı'ya değil, kendi bileklerine güveniyorlar.

7 "Ama şimdi sor hayvanlara, sana öğretsinler,

Gökteki kuşlara sor, sana anlatsınlar,

8 Toprağa söyle, sana öğretsin,

Denizdeki balıklara sor, sana bilgi versinler.

9 Hangisi bilmez

Bunu RAB'bin yaptığını?

10 Her yaratığın canı,

Bütün insanlığın soluğu O'nun elindedir.

11 Damağın yemeği tattığı gibi

Kulak da sözleri denemez mi?

12 Bilgelik yaşlılarda,

Akıl uzun yaşamdadır.

13 "Bilgelik ve güç Tanrı'ya özgüdür,

O'ndadır öğüt ve akıl.

14 O'nun yıktığı onarılamaz,

O'nun hapsettiği kişi özgür olamaz.

15 Suları tutarsa, kuraklık olur,

Salıverirse dünyayı sel götürür.

16 Güç ve zafer O'na aittir,

Aldanan da aldatan da O'nundur.

17 Danışmanları çaresiz kılar,

Yargıçları çıldırtır.

18 Kralların bağladığı bağı çözer,

Bellerine kuşak bağlar.

19 Kâhinleri çaresiz kılar,

Koltuklarında yıllananları devirir.

20 Güvenilir danışmanları susturur,

Yaşlıların aklını alır.

21 Rezalet saçar soylular üzerine,

Güçlülerin kuşağını gevşetir.

22 Karanlıkların derin sırlarını açar,

Ölüm gölgesini aydınlığa çıkarır.

23 Ulusları büyütür, ulusları yok eder,

Ulusları genişletir, ulusları sürgün eder.

24 Dünya önderlerinin aklını başından alır,

Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırır onları.

25 Karanlıkta elyordamıyla yürür, ışık yüzü görmezler;

Sarhoş gibi dolaştırır onları.

Eyüp

Sarhoş gibi dolaştırır onları.

13 "İşte, gözlerim her şeyi gördü,
Kulağım duydu, anladı.

2 Sizin bildiğinizi ben de biliyorum,

Sizden aşağı kalmam.

3 Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak,

Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.

4 Sizlerse yalan düzüyorsunuz,

Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

5 Keşke büsbütün sussanız!

Sizin için bilgelik olurdu bu.

6 Şimdi davamı dinleyin,

Yakınmama kulak verin.

7 Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz?

O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

8 O'nun tarafını mı tutacaksınız?

Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?

9 Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur?

İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?

10 Gizlice O'nun tarafını tutarsanız,

Kuşkusuz sizi azarlar.

11 O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı?

Dehşeti üzerinize düşmez mi?

12 Anlattıklarınız kül kadar değersizdir,

Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

13 "Susun, bırakın ben konuşayım,

Başıma ne gelirse gelsin.

14 Hayatım tehlikeye girecekse girsin,

Canım zora düşecekse düşsün.

15 Beni öldürecek, umudum kalmadı[i],

Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

16 Aslında bu benim kurtuluşum olacak,

Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.

17 Sözlerimi iyi dinleyin,

Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

18 İşte davamı hazırladım,

Haklı çıkacağımı biliyorum.

19 Kim suçlayacak beni?

Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

20 "Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım,

O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

21 Elini üstümden çek

Ve dehşetinle beni yıldırma.

22 Sonra beni çağır, yanıt vereyim,

Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıt ver.

23 Suçlarım, günahlarım ne kadar?

Bana suçumu, günahımı göster.

24 Niçin yüzünü gizliyorsun,

Beni düşman[ii] gibi görüyorsun?

25 Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm,

Beni mi korkutacaksın?

Kuru samanı mı kovalayacaksın?

26 Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor,

Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

27 Ayaklarımı tomruğa vuruyor,

Yollarımı gözetliyor,

İzimi sürüyorsun.

28 "Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey,

Güve yemiş giysi gibidir.




[i] 13:15. Ya da "Beni öldürse bile O'na güvenim sarsılmaz.

[ii] 13:24. İbranice "düşman" sözcüğü "Eyüp" sözcüğünü çağrıştırıyor, bu yolla bir söz sanatı yapılmış

Eyüp

Güve yemiş giysi gibidir.

14 "İnsanı kadın doğurur,
Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.

2 Çiçek gibi açıp solar,

Gölge gibi gelip geçer.

3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun,

Yargılamak için önüne çağırıyorsun?

4 Kim temizi kirliden çıkarabilir?

Hiç kimse!

5 Madem insanın günleri belirlenmiş,

Aylarının sayısı saptanmış,

Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

6 Gözünü ondan ayır da,

Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.

7 "Oysa bir ağaç için umut vardır,

Kesilse, yeniden sürgün verir,

Eksilmez filizleri.

8 Kökü yerde kocasa,

Kütüğü toprakta ölse bile,

9 Su kokusu alır almaz filizlenir,

Bir fidan gibi dal budak salar.

10 İnsan ise ölüp yok olur,

Son soluğunu verir ve her şey biter.

11 Suyu akıp giden göl

Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,

12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz,

Gökler yok oluncaya dek uyanmaz,

Uyandırılmaz.

13 "Keşke beni ölüler diyarına gizlesen,

Öfken geçinceye dek saklasan,

Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan.

14 İnsan ölür de dirilir mi?

Başka biri nöbetimi devralıncaya dek

Savaş boyunca umutla beklerdim.

15 Sen çağırırdın, ben yanıt verirdim,

Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.

16 O zaman adımlarımı sayar,

Günahımın hesabını tutmazdın.

17 İsyanımı torbaya koyup mühürler,

Suçumu örterdin.

18 "Ama dağın yıkılıp çöktüğü,

Kayanın yerinden taşındığı,

19 Suyun taşı aşındırdığı,

Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi,

İnsanın umudunu yok ediyorsun.

20 Onu hep yenersin, yok olup gider,

Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz,

Aşağılanırlar, anlamaz.

22 Ancak kendi canının acısını duyar,

Yalnız kendisi için yas tutar."

Eyüp

Elifaz

15 Temanlı Elifaz şöyle yanıt verdi:
2 "Bilge kişi boş sözlerle yanıt verir mi,

Karnını doğu yeliyle doldurur mu?

3 Boş sözlerle tartışır,

Yararsız söylevler verir mi?

4 Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor,

Tanrı'nın huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.

5 Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor,

Hilekârların diliyle konuşuyorsun.

6 Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil,

Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.

7 "İlk doğan insan sen misin?

Yoksa dağlardan önce mi var oldun?

8 Tanrı'nın sırrını mı dinledin de,

Yalnız kendini bilge görüyorsun?

9 Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim?

Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?

10 Bizde ak saçlı da yaşlı da var,

Babandan bile yaşlı.

11 Az mı geliyor Tanrı'nın avutması sana,

Söylediği yumuşak sözler?

12 Niçin yüreğin seni sürüklüyor,

Gözlerin parıldıyor,

13 Tanrı'ya öfkeni gösteriyorsun,

Ağzından böyle sözler dökülüyor?

14 "İnsan gerçekten temiz olabilir mi?

Kadından doğan biri doğru olabilir mi?

15 Tanrı meleklerine güvenmiyorsa,

Gökler bile O'nun gözünde temiz değilse,

16 Haksızlığı su gibi içen

İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?

17 "Dinle beni, sana açıklayayım,

Gördüğümü anlatayım,

18 Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği,

Gizlemediği gerçekleri;

19 O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti,

Aralarına henüz yabancı girmemişti.

20 Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır,

Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.

21 Dehşet sesleri kulağından eksilmez,

Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.

22 Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz,

Kılıç onu gözler.

23 'Nerede?' diyerek ekmek ardınca dolaşır,

Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.

24 Acı ve sıkıntı onu yıldırır,

Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.

25 Çünkü Tanrı'ya el kaldırmış,

Her Şeye Gücü Yeten'e meydan okumuş,

26 Kalın, yumrulu kalkanıyla

O'na inatla saldırmıştı.

27 "Yüzü semirdiği,

Göbeği yağ bağladığı halde,

28 Yıkılmış kentlerde,

Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,

29 Zengin olmayacak, serveti tükenecek,

Malları ülkeye yayılmayacaktır.

30 Karanlıktan kaçamayacak,

Filizlerini alev kurutacak,

Tanrı'nın ağzından çıkan solukla yok olacaktır.

31 Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın,

Çünkü ödülü boşluk olacaktır.

32 Gününden önce işi tamamlanacak,

Dalı yeşermeyecektir.

33 Asma gibi koruğunu dökecek,

Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.

34 Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur,

Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.

35 Sıkıntıya gebe kalıp kötülük doğururlar,

İçleri yalan doludur."

yüp

Eyüp

16 Eyüp şöyle yanıt verdi:
2 "Buna benzer çok şey duydum,

Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?

Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

4 Yerimde siz olsaydınız,

Ben de sizin gibi konuşabilirdim;

Size karşı güzel sözler dizer,

Başımı sallayabilirdim.

5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,

Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

6 "Konuşsam bile acım dinmez,

Sussam ne değişir?

7 Ey Tanrı, beni tükettin,

Bütün ev halkımı dağıttın.

8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;

Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,

Dişlerini gıcırdatıyor bana,

Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

10 İnsanlar bana dudak büküyor,

Aşağılayarak tokat atıyor,

Birleşiyorlar bana karşı.

11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,

Kötülerin kucağına atıyor.

12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,

Boynumdan tutup yere çaldı.

Beni hedef yaptı kendine.

13 Okçuları beni kuşatıyor,

Acımadan böbreklerimi deşiyor,

Ödümü yerlere döküyor.

14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,

Dev gibi üzerime saldırıyor.

15 "Giymek için çul diktim,

Gururumu ayak altına aldım.

16 Ağlamaktan yüzüm kızardı,

Gözlerimin altı morardı.

17 Yine de ellerim şiddetten uzak,

Duam içtendir.

18 "Ey toprak, kanımı örtme,

Feryadım asla dinmesin.

19 Daha şimdiden tanığım göklerde,

Beni savunan yücelerdedir.

20 Dostlarım benimle eğleniyor,

Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;

21 Tanrı kendisiyle insan arasında

İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

22 "Çünkü birkaç yıl sonra,

Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

Eyüp

17 Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı,
Mezar gözlüyor beni.

2 Çevremi alaycılar kuşatmış,

Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

3 "Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı,

Başka kim var bana güvence verecek?

4 Çünkü onların aklını anlayışa kapadın,

Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

5 Para için dostlarını satan adamın

Çocuklarının gözünün feri söner.

6 "Tanrı beni insanların diline düşürdü,

Yüzüme tükürmekteler.

7 Kederden gözümün feri söndü,

Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

8 Dürüst insanlar buna şaşıyor,

Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

9 Doğrular kendi yolunu tutuyor,

Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

10 "Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin!

Aranızda bir bilge bulamayacağım.

11 Günlerim geçti, tasarılarım,

Dileklerim suya düştü.

12 Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar,

Karanlığa 'Işık yakındır' diyorlar.

13 Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam,

Yatağımı karanlığa seriyorsam,

14 Çukura 'Babam',

Kurda 'Anam, kızkardeşim' diyorsam,

15 Umudum nerede?

Kim benim için umut görebilir?

16 Umut benimle ölüler diyarına mı inecek?

Toprağa birlikte mi gireceğiz?"

Eyüp

Bildat

18 Şuahlı Bildat şöyle yanıt verdi:
2 "Ne zaman bitecek bu sözler?

Biraz anlayışlı olun da konuşalım.

3 Niçin hayvan yerine konuyoruz,

Gözünüzde aptal sayılıyoruz?

4 Sen kendini öfkenle paralıyorsun,

Senin uğruna dünyadan vaz mı geçilecek?

Kayalar yerini mi değiştirecek?

5 "Evet, kötünün ışığı sönecek,

Ateşinin alevi parlamayacak.

6 Çadırındaki ışık karanlığa dönecek,

Yanındaki kandil sönecek.

7 Adımlarının gücü zayıflayacak,

Kurduğu düzene kendi düşecek.

8 Ayakları onu ağa götürecek,

Kendi ayağıyla tuzağa basacak.

9 Topuğu kapana girecek,

Tuzak onu kapacak.

10 Toprağa gizlenmiş bir ilmek,

Yoluna koyulmuş bir kapan bekliyor onu.

11 Dehşet saracak onu her yandan,

Her adımında onu kovalayacak.

12 Gücünü kıtlık kemirecek,

Tökezleyince, felaket yanında bitiverecek.

13 Derisini hastalık yiyecek,

Kollarıyla bacaklarını ölüm yutacak.

14 Güvenli çadırından atılacak,

Dehşet kralının önüne sürüklenecek.

15 Çadırında ateş oturacak[i],

Yurdunun üzerine kükürt saçılacak.

16 Kökleri dipten kuruyacak,

Dalları üstten solacak.

17 Ülkede anısı yok olacak,

Adı dünyadan silinecek.

18 Işıktan karanlığa sürülecek,

Dünyadan kovulacak.

19 Ne çocuğu ne torunu kalacak halkı arasında,

Yaşadığı yerde kimsesi kalmayacak.

20 Batıdakiler onun yıkımına şaşacak,

Doğudakiler dehşet içinde bakacak.

21 Evet, kötülerin yaşamı işte böyle son bulur,

Tanrı'yı tanımayanların varacağı yer budur."




[i] 18:15. "Ateş oturacak" ya da "Hiç bir şey kalmayacak.

Eyüp

19 Eyüp şöyle yanıt verdi:
2 "Ne zamana dek beni üzecek,

Sözlerinizle ezeceksiniz?

3 On kez oldu beni aşağılıyor,

Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

4 Yanlış yola sapmışsam,

Bu benim suçum.

5 Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor,

Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

6 Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı,

Beni ağıyla kuşattı.

7 "İşte, 'Zorbalık bu!' diye haykırıyorum, ama yanıt yok,

Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

8 Yoluma set çekti, geçemiyorum,

Yollarımı karanlığa boğdu.

9 Üzerimden onurumu soydu,

Başımdaki tacı kaldırdı.

10 Her yandan yıktı beni, tükendim,

Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

11 Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor,

Beni hasım sayıyor.

12 Orduları üstüme üstüme geliyor,

Bana karşı rampalar yapıyor,

Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

13 "Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı,

Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

14 Akrabalarım uğramaz oldu,

Yakın dostlarım beni unuttu.

15 Evimdeki konuklarla hizmetçiler

Beni yabancı sayıyor,

Garip oldum gözlerinde.

16 Kölemi çağırıyorum, yanıt vermiyor,

Dil döksem bile.

17 Soluğum karımı tiksindiriyor,

Kardeşlerim benden iğreniyor.

18 Çocuklar bile beni küçümsüyor,

Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

19 Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor,

Sevdiklerim yüz çeviriyor.

20 Bir deri bir kemiğe döndüm,

Ölümün eşiğine geldim.

21 "Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın,

Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.

22 Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor,

Etime doymuyorsunuz?

23 "Keşke şimdi sözlerim yazılsa,

Kitaba geçseydi,

24 Demir kalemle, kurşunla

Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

25 Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını,

Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

26 Derim yok olduktan sonra,

Yeni bedenimle[i] Tanrı'yı göreceğim.

27 O'nu kendim göreceğim,

Kendi gözlerimle, başkası değil.

Yüreğim bayılıyor bağrımda!

28 Eğer, 'Sıkıntının kökü onda olduğu için

Onu kovalım' diyorsanız,

29 Kılıçtan korkmalısınız,

Çünkü kılıç cezası öfkeli olur,

O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz."




[i] 19:26. "Yeni bedenimle" ya da, "Etim olmadan.

Eyüp

Sofar

20 Naamalı Sofar şöyle yanıt verdi:
2 "Sıkıntılı düşüncelerim beni yanıt vermeye zorluyor,

Bu yüzden çok heyecanlıyım.

3 Beni utandıran bir azar işitiyorum,

Anlayışım yanıt vermemi gerektiriyor.

4 "Bilmiyor musun eskiden beri,

İnsan dünyaya geldiğinden beri,

5 Kötünün zafer çığlığı kısadır,

Tanrısızın sevinciyse bir anlıktır.

6 Boyu göklere erişse,

Başı bulutlara değse bile,

7 Sonsuza dek yok olacak, kendi pisliği gibi;

Onu görmüş olanlar, 'Nerede o?' diyecekler.

8 Düş gibi uçacak, bir daha bulunamayacak,

Gece görümü gibi yok olacak.

9 Kendisini görmüş olan gözler bir daha onu görmeyecek,

Yaşadığı yerde artık görünmeyecektir.

10 Çocukları yoksulların lütfunu dileyecek,

Malını kendi eliyle geri verecektir.

11 Kemiklerini dolduran gençlik ateşi

Kendisiyle birlikte toprakta yatacak.

12 "Kötülük ağzında tatlı gözükse,

Onu dilinin altına gizlese bile,

13 Tutsa, bırakmasa,

Damağının altına saklasa bile,

14 Yediği yiyecek midesinde ekşiyecek,

İçinde kobra zehirine dönüşecek.

15 Yuttuğu servetleri kusacak,

Tanrı onları midesinden çıkaracak.

16 Kobra zehiri emecek,

Engereğin zehir dişi onu öldürecek.

17 Akarsuların, bal ve ayran akan derelerin

Sefasını süremeyecek.

18 Zahmetle kazandığını

Yemeden geri verecek,

Elde ettiği kazancın tadını çıkaramayacak.

19 Çünkü yoksulları ezip yüzüstü bıraktı,

Kendi yapmadığı evi zorla aldı.

20 "Hırsı yüzünden rahat nedir bilmedi,

Serveti onu kurtaramayacak.

21 Yediğinden arta kalan olmadı,

Bu yüzden bolluğu uzun sürmeyecek.

22 Varlık içinde yokluk çekecek,

Sıkıntı tepesine binecek.

23 Karnını tıka basa doyurduğunda,

Tanrı kızgın öfkesini ondan çıkaracak,

Üzerine gazap yağdıracak.

24 Demir silahtan kaçacak olsa,

Tunç ok onu delip geçecek.

25 Çekilince ok sırtından,

Parıldayan ucu ödünden çıkacak,

Dehşet çökecek üzerine.

26 Koyu karanlık onun hazinelerini gözlüyor.

Körüklenmemiş ateş onu yiyip bitirecek,

Çadırında artakalanı tüketecek.

27 Suçunu gökler açığa çıkaracak,

Yeryüzü ona karşı ayaklanacak.

28 Varlığını seller,

Azgın sular götürecek Tanrı'nın öfkelendiği gün.

29 Budur kötünün Tanrı'dan aldığı pay,

Budur Tanrı'nın ona verdiği miras."

Eyüp

Eyüp

21 Eyüp şöyle yanıt verdi:
2 "Sözümü dikkatle dinleyin,

Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.

3 Bırakın ben de konuşayım,

Ben konuştuktan sonra alay edin.

4 "Yakınmam insana mı karşı?

Niçin sabırsızlanmayayım?

5 Bana bakın da şaşın,

Elinizi ağzınıza koyun.

6 Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor,

Bedenimi titreme alıyor.

7 Kötüler niçin yaşıyor,

Yaşlandıkça güçleri artıyor?

8 Çocukları sapasağlam çevrelerinde,

Soyları gözlerinin önünde.

9 Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak,

Tanrı'nın sopası onlara dokunmuyor.

10 Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz,

İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.

11 Çocuklarını sürü gibi salıverirler,

Yavruları oynaşır.

12 Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler,

Kaval sesiyle eğlenirler.

13 Ömürlerini bolluk içinde geçirir,

Esenlik içinde ölüler diyarına inerler.

14 Tanrı'ya, 'Bizden uzak dur!' derler,

'Yolunu ögrenmek istemiyoruz.

15 Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O'na kulluk edelim?

Ne kazancımız olur O'na dua etsek?'

16 Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil.

Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

17 "Kaç kez kötülerin kandili söndü,

Başlarına felaket geldi,

Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?

18 Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi,

Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?

19 'Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir' diyorsunuz,

Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.

20 Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler,

Her Şeye Gücü Yeten'in gazabını içsinler.

21 Çünkü sayılı ayları sona erince

Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?

22 "En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı'ya

Kim akıl öğretebilir?

23 Biri gücünün doruğunda ölür,

Büsbütün rahat ve kaygısız.

24 Bedeni iyi beslenmiş,

İlikleri dolu.

25 Ötekiyse acı içinde ölür,

İyilik nedir hiç tatmamıştır.

26 Toprakta birlikte yatarlar,

Üzerlerini kurt kaplar.

27 "Bakın, düşüncelerinizi,

Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.

28 'Büyük adamın evi nerede?' diyorsunuz,

'Kötülerin çadırları nerede?'

29 Yolculara hiç sormadınız mı?

Anlattıklarına kulak asmadınız mı?

30 Felaket günü kötü insan esirgenir,

Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.

31 Kim davranışını onun yüzüne vurur?

Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?

32 Mezarlığa taşınır,

Kabri başında nöbet tutulur.

33 Vadi toprağı tatlı gelir ona,

Herkes ardından gider,

Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

34 "Boş laflarla beni nasıl avutursunuz?

Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır."

yüp

Elifaz

22 Temanlı Elifaz şöyle yanıt verdi:
2 "İnsan Tanrı'ya yararlı olabilir mi?

Bilge kişinin bile O'na yararı dokunabilir mi?

3 Doğruluğun Her Şeye Gücü Yeten'e ne zevk verebilir,

Kusursuz yaşamın O'na ne kazanç sağlayabilir?

4 Seni azarlaması, dava etmesi

O'ndan korktuğun için mi?

5 Kötülüğün büyük,

Günahların sonsuz değil mi?

6 Çünkü kardeşlerinden nedensiz rehin alıyor,

Onları soyuyordun.

7 Yorguna su içirmedin,

Açtan ekmeği esirgedin;

8 Ülkeye bileğinle sahip oldun,

Saygın biri olarak orada yaşadın.

9 Dul kadınları eli boş çevirdin,

Öksüzlerin kolunu kanadını kırdın.

10 Bu yüzden her yanın tuzaklarla çevrili,

Ansızın gelen korkuyla yılıyorsun,

11 Her şey kararıyor, göremez oluyorsun,

Seller altına alıyor seni.

12 "Tanrı göklerin yükseklerinde değil mi?

Yıldızlara bak, ne kadar yüksekteler!

13 Sen ise, 'Tanrı ne bilir?' diyorsun,

'Zifiri karanlığın içinden yargılayabilir mi?

14 Koyu bulutlar O'na engeldir, göremez,

Gökkubbenin üzerinde dolaşır.'

15 Kötülerin yürüdüğü

Eski yolu mu tutacaksın?

16 Onlar ki, vakitleri gelmeden çekilip alındılar,

Temellerini sel bastı.

17 Tanrı'ya, 'Bizden uzak dur!' dediler,

'Her Şeye Gücü Yeten bize ne yapabilir?'

18 Ama onların evlerini iyilikle dolduran O'ydu.

Onun için kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

19 "Doğrular onların yıkımını görüp sevinir,

Suçsuzlar şöyle diyerek eğlenir:

20 'Düşmanlarımız yok edildi,

Malları yanıp kül oldu.'

21 "Tanrı'yla dost ol, barış ki,

Bolluğa eresin.

22 Ağzından çıkan öğretiyi benimse,

Sözlerini yüreğinde tut.

23 Her Şeye Gücü Yeten'e dönersen, eski haline kavuşursun.

Kötülüğü çadırından uzak tutar,

24 Altınını yere,

Ofir altınını vadideki çakılların arasına atarsan,

25 Her Şeye Gücü Yeten senin altının,

Değerli gümüşün olur.

26 O zaman Her Şeye Gücü Yeten'den zevk alır,

Yüzünü Tanrı'ya kaldırırsın.

27 O'na dua edersin, dinler seni,

Adaklarını yerine getirirsin.

28 Neye karar verirsen yapılır,

Yollarını ışık aydınlatır.

29 İnsanlar seni alçaltınca, güvenini yitirme,

Çünkü Tanrı alçakgönüllüleri kurtarır.

30 O suçsuz olmayanı bile kurtarır,

Senin ellerinin temizliği sayesinde kurtulur suçlu."

Eyüp

23 Eyüp şöyle yanıt verdi:
2 "Bugün de acı acı yakınacağım,

İniltime karşın Tanrı'nın üzerimdeki eli ağırdır.

3 Keşke O'nu nerede bulacağımı bilseydim,

Tahtına varabilseydim!

4 Davamı önünde dile getirir,

Kanıtlarımı ard arda sıralardım.

5 Bana vereceği yanıtı öğrenir,

Ne diyeceğini anlardım.

6 Eşsiz gücüyle bana karşı mı çıkardı?

Hayır, yalnızca dinlerdi beni.

7 Haklı kişi davasını oraya, O'nun önüne getirebilirdi,

Ben de yargılanmaktan sonsuza dek kurtulurdum.

8 "Doğuya gitsem orada değil,

Batıya gitsem O'nu bulamıyorum.

9 Kuzeyde iş görse O'nu seçemiyorum,

Güneye dönse O'nu göremiyorum.

10 Ama O tuttuğum yolu biliyor,

Beni sınadığında altın gibi çıkacağım.

11 Adımlarını yakından izledim,

Sapmadan yolunu tuttum.

12 Ağzından çıkan buyruklardan ayrılmadım,

Günlük ekmeğimden çok ağzından çıkan sözlere değer verdim.

13 "O tek başınadır, kim O'nu caydırabilir?

Canı ne isterse onu yapar.

14 Benimle ilgili kararını yerine getirir,

Daha nice tasarısı vardır.

15 Bu yüzden dehşete düşerim huzurunda,

Düşündükçe korkarım O'ndan.

16 Tanrı cesaretimi kırdı,

Her Şeye Gücü Yeten beni yıldırdı.

17 Karanlık beni susturamadı,

Yüzümü örten koyu karanlık.

yüp

24 "Niçin Her Şeye Gücü Yeten yargı için vakit saptamıyor?
Neden O'nu tanıyanlar bu günleri görmesin?

2 İnsanlar sınır taşlarını kaldırıyor,

Çaldıkları sürüleri otlatıyorlar.

3 Öksüzlerin eşeğini kovuyor,

Dul kadının öküzünü rehin alıyorlar.

4 Yoksulları yoldan saptırıyor,

Ülkenin düşkünlerini gizlenmeye zorluyorlar.

5 Bakın, yoksullar çöldeki yaban eşekleri gibi

Yiyecek bulmak için erkenden işe çıkıyorlar,

Çocuklarına yiyeceği kırlar sağlıyor.

6 Yemlerini tarlalardan topluyor,

Kötülerin bağındaki artıkları eşeliyorlar.

7 Geceyi giysisiz, çıplak geçiriyorlar,

Örtünecek şeyleri yok soğukta.

8 Dağlara yağan sağanaktan ıslanıyor,

Sığınakları olmadığı için kayalara sarılıyorlar.

9 Öksüz memeden ayrılıyor,

Düşkünün bebeği rehin alınıyor.

10 Giysisiz, çıplak dolaşıyor,

Aç karnına demet taşıyorlar.

11 Teraslar arasında zeytin eziyor,

Susuzluktan kavrulurken

Masaralarda üzüm çiğniyorlar.

12 Kentlerden insan iniltileri yükseliyor,

Yaralı canlar feryat ediyor,

Ama Tanrı haksızlığı önemsemiyor.

13 "Bunlar ışığa başkaldıranlardır;

Onun yolunu tanımaz,

İzinde yürümezler.

14 Gün kararınca[i] katil kalkar,

Yoksulu, düşkünü öldürür,

Hırsız gibi sıvışır geceleyin.

15 Zina edenin gözü alacakaranlıktadır,

'Beni kimse görmez' diye düşünür,

Yüzünü örtüyle gizler.

16 Hırsızlar karanlıkta evleri deler,

Gündüz gizlenir, ışık nedir bilmezler.

17 Çünkü zifiri karanlık sabahıdır onların,

Karanlığın dehşetiyle dostturlar."

18 Diyorsunuz ki: "Suyun üstündeki köpüktür onlar,

Lanetlidir ülkedeki payları,

Kimse bağlara gitmez.

19 Kuraklık ve sıcağın eriyen karı alıp götürdüğü gibi

Ölüler diyarı da günahlıları alıp götürür.

20 Rahim onları unutacak,

Kurtlara yem olacak,

Bir daha anılmayacaklar.

Haksızlık bir ağaç gibi kırılacak.

21 Onlar çocuğu olmayan kısır kadınları yolar,

Dul kadına iyilik etmezler.

22 Tanrı, gücüyle zorbaları yok eder,

Harekete geçince zorbaların yaşama umudu kalmaz.

23 Tanrı onlara güven verir, O'na güvenirler,

Ama gözü yürüdükleri yoldadır.

24 Kısa süre yükselir, sonra yok olurlar,

Düşerler, tıpkı ötekiler gibi alınıp götürülür,

Başak başı gibi kesilirler.

25 "Böyle değilse, kim beni yalancı çıkarabilir,

Söylediklerimin boş olduğunu gösterebilir?"




[i] 24:14. "Gün kararınca": Özgün metin, "Işıkta"

Eyüp

Bildat

25 Şuahlı Bildat şöyle yanıt verdi:
2 "Egemenlik ve heybet Tanrı'ya özgüdür,

Yüce göklerde düzen kuran O'dur.

3 Orduları sayılabilir mi?

Işığı kimin üzerine doğmaz?

4 İnsan Tanrı'nın önünde nasıl doğru olabilir?

Kadından doğan biri nasıl temiz olabilir?

5 O'nun gözünde ay parlak,

Yıldızlar temiz değilse,

6 Nerede kaldı bir kurtçuk olan insan,

Bir böcek olan insanoğlu!"